اسیدهای آمینه و فرمولاسیون جیره گاوهای شیری
استفاده از اسیدهای آمینه روشی مناسب جهت کاهش پروتئین خام جیره است. تغذیه بیش از حد پروتئین خام در گاو های شیری منجر به دفع بیش از حد آن به صورت نیتروژن در ادرار و مدفوع می شود. فعالیت های علمی مزارع پرورش گاو شیری برای استفاده کارآمدتر از منابع و کاهش دفع نیتروژن در حال افزایش هست. کاهش پروتئین خام در جیره منجر به کاهش دفع نیتروژن می شود، با این حال، انجام این کار بدون بهینه سازی جیره ممکن است باعث کاهش تولید شیر و پروتئین شیر شود.
بهینه سازیجیره یک استراتژی حیاتی است که می تواند به کاهش تولید و دفع نیتروژن کمک کند. استفاده از اسیدهای آمینه محافظت شده می تواند یک استراتژی موفق برای مبارزه با اثرات منفی کاهش مقدار پروتئین جیره بر تولید شیر باشد. اسید آمینه های متیونین و لیزین، محدود کننده ترین اسیدهای آمینه برای گاوهای شیرده هستند. اثرات تغذیه ای لیزین و متیونین بر عملکرد شیردهی به عنوان شناخته شده ترین مزیت این اسیدهای آمینه است. توجه به این دو اسیدآمینه در زمان فرموله کردن جیره باعث افزایش سریع غلظت اجزای شیر (چربی و پروتئین) می شود.
اگر یک کوه یخ را تصور کنید، قسمت کوچکی از آن بالای آب و قسمت بزرگ و اصلی آن زیر آب است. پس در نظر بگیرید که قسمت بالایی که قابل مشاهده است تولید شیر، چربی شیر و پروتئین شیر است و بخش بزرگ زیرین تمام مزایایی است که می تواند برای سلامت گله وجود داشته باشد (سنتز پروتئین، سلامت کبد و خصوصیت آنتی اکسیدانی).
تعادل بین لیزین و متیونین در پروتئین قابل متابولیسم منجر به ایجاد مزایای بسیاری شامل: افزایش تولید شیر، افزایش غلظت و بازده پروتئین و چربی شیر وکاهش نیاز به پروتئین غیر قابل تجزیه شکمبه ای می شود. همچنین حفظ تعادل بین لیزی و متیونین باعث کاهش دفع نیتروژن به ازای هر واحد شیر یا پروتئین شیر تولید شده و باعث بهبود سلامت، تولید مثل و افزایش سود دهی گله های شیری می شود.
متعادل کردن جیره گاوهای شیری
حفظ تعادل لیزین به متیونین در جیره بسیار مهم است. برای رسیدن به این هدف، باید به محتوا و نسبت این دو اسیدآمینه در اقلام جیره توجه ویژه شود. به عنوان مثال، میزان بالایی از لیزین در کنجاله سویا و مقدار بالایی از متیونین در گلوتن ذرت وجود دارد. بنابراین توصیه می شود که آزمایش NIR بر روی تمام مواد غذایی انجام شود.
نسبت پیشنهادی لیزین به متیونین در مطالعات بین 2.8 تا 3.1 متفاوت است. در جیره های با مقدار بالای کنجاله سویا، می توانید این نسبت را بیشتر از 3.1 ببینید.
همچنین غلظت لیزین و متیونین را باید جداگانه در نظر گرفت. در گاوهای شیری پرتولید، تلاش برای افزایش غلظت هر یک از این اسیدهای آمینه به صورت جداگانه بسیار مهم است.
3 استراتژی کلیدی در استفاده از اسیدهای آمینه (اسیدآمینه سنتتیک)
1 – کاهش هزینه خوراک با حفظ مقدار تولید. در این استراتژی، نسبت لیزین به متیونین را محاسبه کرده و اسیدهای آمینه محافظت شده در شکمبه را اضافه می کنیم، سپس با کاهش منابع پروتئینی میزان پروتئین خام را کاهش می دهیم. این روش در جیره های حاوی پروتئین بالا توصیه می شود و باید توجه شوکه که مقدار پروتئین زیاد کاهش نیابد.
2 – افزایش تولید شیر، چربی شیر و پروتئین شیر. در این روش می توان اسیدهای آمینه محافظت شده را بدون کاهش پروتئین خام و منابع پروتئینی به جیره اضافه کرد. در این استراتژی باید به غلظت لیزین و متیونین توجه شود. پس از افزایش غلظت اسیدهای آمینه، نسبت لیزین به متیونین باید بررسی شود. این روش برای گاوهای پرتولید پیشنهاد می شود.
3 – تمرکز بر سلامت گله و نرخ باروری، بدون برنامه ریزی برای افزایش تولید یا کاهش هزینه. در این روش نسبت لیزین به میتونین را بررسی و کمی متیونین محافظت شده به جیره اضافه می کنیم. این روش برای گاوهای شیری در اوایل دوره شیردهی پیشنهاد می شود.
در نهایت راندمان خوراک و تولید اقتصادی مهمترین نکته در یک گاوداری می باشد. ما همیشه باید بهترین راه ها را برای بهبود کارایی و سوددهی پیدا کنیم. برای شروع یک استراتژی جدید در فرمولاسیون جیره یا افزودن مواد جدید در جیره، توجه به هزینه ها ضروری است. برای بهبود کیفیت شیر یا تولید شیر باید به سود توجه شود. علاوه بر این، ما باید به پیامدهای بلندمدت استراتژی خاص بر سلامت گله توجه ویژه ای داشته باشیم.
