شناخت بهتر فیبر باعث استفاده بهینه از آن می شود
افزودن فیبر در رژیم غذایی حیوانات برای طیف وسیعی از عملکردها از جمله سلامت روده مهم است. اکنون به دلیل ظهور فناوری NIR، تجزیه و تحلیل کل فیبر جیره مقرون به صرفه تر و دقیق تر از قبل امکان پذیر است. این مسئله به فرموله کردن جیره‌های غذایی بهتر کمک می‌کند.
انتظار می‌رود خوراک و سایر هزینه‌ها، مانند حمل و نقل و انرژی، بر تولید حیوانات در آینده بالا باقی بماند (RaboResearch، دسامبر 2021). همه ذینفعان باید ظرفیت خود جهت انعطاف پذیری برای انطباق با این شرایط بازار را افزایش دهند و بنابراین اکنون زمان خوبی برای بهبود دانش در مورد مواد تشکیل دهنده خوراک و نحوه درست بهره گیری از آن است.
درک فیبر
اخیراً، کارهای زیادی جهت افزایش درک ما از فیبر به عنوان ابزاری برای جبران محدودیت های استفاده از محصولاتی مانند آنتی بیوتیک ها، روی و مس که در جیره های غذایی برای بهبود سلامت روده استفاده می شوند، انجام شده است. جهت استفاده بهینه از فیبر نیاز به درک بهتر آن جهت جلوگیری از بروز هرگونه مشکل وجود دارد.
تعیین معیارهای جدید برای توصیف فیبر مهم است زیرا اصطلاحات سنتی – فیبر خام (CF)، الياف نامحلول در شوینده خنثی (NDF) و الياف نامحلول در شوینده اسیدی (ADF) – اطلاعات کافی در مورد محتوای کل فیبر جیره و عملکرد آن و مخصوصا درباره قسمت (فیبر) محلول ارائه نمی‌کنند.
کل فیبر جیره
امروزه، دقیق‌ترین تخمین فیبر، آنالیز کل فیبر جیره است (به عنوان مثال، مجموع کل پلی‌ساکاریدهای غیر نشاسته‌ای NSPs + لیگنین)، با این حال، تا همین اواخر، داده‌های محدودی برای NSPs و لیگنین وجود داشت، زیرا روش‌های مورد استفادهی هیدرولیز فیبر به اجزای مونومر آن بسیار پر زحمت و پرهزینه است (AB Vista, Technical white paper, 2021).
اکنون به دلیل ظهور فناوری NIR، تجزیه و تحلیل کل فیبر جیره مقرون به صرفه تر و دقیق تر امکان پذیر است. در نتیجه به ما این امکان را می دهد که محتوای کل فیبر جیره و NSPs مختلف (اجزای محلول و نامحلول) را به روشی دقیق و آسان تعیین کنیم (گومز و همکاران، 2020).
کاربرد مناسب
داشتن معیارها و ابزارهای مرتبط جهت آنالیز فیبر به صورت روتین پیش نیاز اما جهت تضمین کاربرد مناسب کافی نیست. فیزیولوژی جانوران به خصوص در مورد فیبر، اهمیت دارد. در واقع، از آنجایی که فیبر غیر قابل هضم است، تنها راه برای بهینه سازی استفاده از فیبر، افزایش تخمیر در انتهای دستگاه گوارش است.
با این حال، ایجاد شرایط مناسب تخمیر از نظر جمعت میکروبی به سن بستگی دارد و حیوانات جوان و نابالغ جمعت میکروبی ندارند که به آنها اجازه دهد ارزش فیبر را استخراج کنند.
در واقع، در یک مطالعه اخیر نشان داده شد که جوجه های 0 تا 10 روزه برای کسب انرژی جهت عملکرد رشد از فیبر با افزایش محتوای آرابینوزایلان محلول تقلا می کردند (A+X، یک جز کلیدی از فیبر غذایی که باعث تخمیر فیبر در قسمت تحتانی روده می شود) (شکل 1A).
هرچند افزایش مشابه آرابینوزایلان های محلول، پرندگان بالغ را قادر می سازد تا به بهترین عملکرد دست یابند (شکل 1B). به احتمال زیاد، از آنجایی که جوجه‌های جوان جمعیت میکروبی ندارند که بتواند A+X محلول را تخمیر و از انرژی موجود در آن استفاده کند، باعث اختلال در عملکرد آنها شده است.
این نتیجه بیانگر آن است که غلظت بالای A+X محلول در مراحل اولیه پرورش مطلوب نیست زیرا پرندگان به دلیل روده نابالغ توانایی مقابله با آن را ندارند (Bautil et al., 2019). در واقع، حصول اطمینان از ظرفیت اولیه برای تخریب فیبر، از کاهش عملکرد جلوگیری می کند و حتی می تواند عملکرد را بهبود بخشد. از سوی دیگر، به نظر می‌رسد که نیاز به A+X محلول در پرندگان بالغ‌تر وجود دارد که به آنها اجازه می‌دهد به حداکثر عملکرد دست یابند.
معرفی سیمبیوتیک ها
محصولات زیادی وجود دارند که به صورت تجاری برای پر کردن شکاف حذف مواد معدنی مانند روی و مس و حذف آنتی‌بیوتیک‌ها در دسترس هستند. از این جمله می توان سیمبیوتیک ها را نام برد که می تواند بر جمعیت میکروبی فیبرولیتیک و در نتیجه بخش فیبر رژیم غذایی با تحریک ایجاد یک جمعیت میکروبی مناسب تأثیرگذار باشد.
در واقع این افزودنی ها «کربوهیدرات‌های» مفید خاصی را در انتهای روده تولید می‌کنند و سیگنالی را ارائه می‌دهند که ایجاد جوامع میکروبی مورد نیاز برای تجزیه مؤثرتر اجزای فیبر را تحریک می‌کند. این امر با تحریک باکتری ها در انتهای روده برای تولید آنزیم های تجزیه کننده فیبر و افزایش تولید اسیدهای چرب کوتاه زنجیر(SCFA ) باعث بهبود عملکرد می شوند (Gonzales-Ortiz et al., 2021).
در واقع تعادل بین محصولات مفید حاصل از تخمیر مانند بوتیرات و سایر SCFAها و محصولاتی مانند آمونیاک، آمین ها و ایندول ها (از تخمیر پروتئین) است که وضعیت سلامت و یکپارچگی سطح جذب روده را تعیین می کند (Apajahlati and Vienola، 2016).
در نتیجه، استفاده از سیمبیوتیک ها در جیره پرندگان جوان به آنها ابزاری مناسب برای استفاده از فیبر غذایی می دهد. این بدان معناست که زمانی که پرندگان با خوراک مکمل سیمبیوتیک تغذیه می‌شوند اگر A+X محلول برای جوجه‌های جوان به خودی خود مطلوب نباشد، می‌تواند منبع انرژی برای میزبان (باکتری های مفید) استفاده شود (شکل 2A). این اثر در طول عمر پرندگان باقی می ماند و باعث می شود انتهای روده در تخریب فیبر کارآمدتر شده و در نهایت منجر به عملکرد بهتر شود (شکل 2B).
نتیجه
اگر فیبر ابزاری است که ضمن توجه به استفاده از مواد غذایی جایگزین باید برای بهبود سلامت روده در نظر بگیریم، استفاده از روشی مطمئن با توجه به ویژگی‌های فیبر و مقدار کلی آن باید مورد توجه باشد.
